تفاوت کنتاکت باز و کنتاکت بسته

گاهی برای تامین کنترل مرکزی روشنایی تاسیسات بزرگ، مانند ساختمان های اداری، تجاری و هتل ها از کنتاکتور استفاده می شود. کنتاکتور از سه قسمت اصلی کنتاکت یا تیغه اصلی، کویل و محفظه کنتاکتور تشکیل می شود. کنتاکت ها مانند پرشر سوییچ به عنوان یک وسیله اصلی در دستگاه های الکتریکی که به طور مداوم روشن و خاموش میشوند؛ مورد استفاده قرار می گیرند. این وسیله با اتصال و قطع خطوطی که جریان را کم یا زیاد میکنند، دستگاه مورد نظر را خاموش یا روشن می کند. 

اجزای تشکیل دهنده کنتاکتور

کنتاکتورها از سه قسمت اصلی تشکیل شده اند:

1. تیغه اصلی یا کنتاکت: کنتاکت یا تیغه از مهم ترین اجزای کنتاکتور است که انتقال جریان را به عهده دارد. کنتاکت های فرعی و فنرها در کنار تیغه اصلی از قطعات اصلی تشکیل دهنده کنتاکتورها هستند.
2. محفظه کنتاکتور: محفظه کنتاکتور معمولا از متریال های گرما سخت مانند باکالیت و پلی کاپرولاکتام یا دیگر پلیمرهایی ازین دست تشکیل شده است که در دما و فشار بالا مقاومت قابل توجهی از خود نشان می دهند تا خطرات احتمالی ناشی از لمس توسط کاربر را به حداقل برساند.
3. کویل یا بوبین: سیم پیچ ها نیروی مورد نیاز برای بستن کنتاکت ها را فراهم می کنند و از اجزای اصلی کنتاکتور ها به شمار می روند.

انواع کنتاکت

کنتاکت ها بنا بر نوع استفاده و مداری که در آن قرار می گیرند؛ با دو عملکرد متفاوت ساخته و استفاده می شوند. چنانچه بخواهیم مداری بسته باشد و جریان برق به صورت دائم برقرار باشد؛ از کنتاکت NC یا بسته استفاده خواهیم کرد که در صورت تحریک تیغه باز شده و جریان را قطع می کند. ولی چنانچه بخواهیم با تحریک کنتاکت مدار بسته شود و جریان برق برقرار گردد؛ از کنتاکت NO یا باز در مدار استفاده خواهد شد. 

تفاوت کنتاکت باز و کنتاکت بسته

کنتاکت باز که معمولا با علامت اختصاری NO  نشان داده می شود؛ خلاصه ی عبارت Open  Normally می باشد. این اصطلاح زمانی به کار برده می شود که تیغه ای در حالت عادی باز بوده و پس از تحریک یا فعال سازی به تیغه بسته تغییر وضعیت می دهد. 

عبارت NC یا کنتاکت بسته نیز مخفف عبارت Normally Closed بوده و در حالتی که تیغه در حالت عادی بسته 

باشد؛ پس از تحریک یا فعال سازی به تیغه ای باز تغییر وضعیت دهد، مورد استفاده قرار می گیرد. 

کنتاکت یا تیغه به عنوان یک بخش مهم کنتاکتور مسئولیت انتقال جریان در یک کنتاکتور را بر عهده دارد. 

نوع عملکرد کنتاکت 

نحوه عملکرد کنتاکتور بدین صورت می باشد که جریان موجود در این دستگاه موجب برق دار شدن بوبین کنتاکتور شده که سبب ایجاد میدان مغناطیسی می گردد و آرمیچر دستگاه را به حرکت در می آورد. سپس توسط یک کنتاکت بسته یا NC   مدار در میان کنتاکت های متحرک و ثابت تکمیل می گردد. زمانی که مدار کامل شود، انتقال جریان به بار توسط کنتاکت ها صورت می پذیرد؛ ولی در صورت قطع شدن جریان دستگاه، مدار پس از بی برق شدن بویین ها باز می شود.

در هنگام خاموش و روشن کردن یک الکتروموتور در حقیقت تیغه NO  نقش یک تیغه خود نگهدار با اتصال به PLC به عنوان فیدبک سیستم عمل می کند. یعنی وقتی کاربر کلید شروع را فشار میدهد؛ تیغه no  به حالت بسته در می آید و برق مورد نیاز بویین را فراهم می کند. به همین خاطر تا زمانی که دکمه توقف را نزنید؛ کنتاکتور در حالت فعال باقی می ماند. 

تفاوت کنتاکتور با رله

کنتاکتورها از نظر ساختار فیزیکی و عملکردی بسیار شبیه به رله هستند؛ ولی تفاوت هایی با هم دارند که باید به آن توجه شود. در بیان تفاوت های کنتاکتور و رله در صنایع الکتریکی توضیحات متفاوت و سردرگمی وجود دارد. ولی مهم ترین عامل تفکیک کننده این دو جریان بار قابل تحمیل به قطعه است. به طور کلی در مدارهایی که جریان بار 10 آمپر و کمتر وجود دارد از رله استفاده می شود و در مدارهایی که جریان بار بیش از آن وجود دارد و یا نیاز به قطع و وصل های مکرر است از کنتاکتور استفاده خواهد شد. به طور کلی عبارت NO و NC  در مورد سنسورهای مجاورتی، میکرو سوئیچ ها، رله ها و … که دارای کنتاکت باز و بسته می باشند، به کار می رود.